سیاست دروغین معاویه ملعون

در خطبۀ ۲۰۰ نهج‌البلاغه، امام علی (ع) به سیاست­‌های دروغین و نیرنگ بازانه معاویه اشاره کرده و می­‌فرمایند:

وَ اللَّهِ مَا مُعَاوِیَةُ بِأَدْهَى مِنِّی، وَ لَکِنَّهُ یَغْدِرُ وَ یَفْجُرُ. وَ لَوْ لَا کَرَاهِیَةُ الْغَدْرِ لَکُنْتُ مِنْ أَدْهَى النَّاسِ، وَ لَکِنْ کُلُّ غُدَرَةٍ فُجَرَةٌ، وَ کُلُّ فُجَرَةٍ کُفَرَةٌ.«وَ لِکُلِّ غَادِرٍ لِوَاءٌ یُعْرَفُ بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ».

وَ اللَّهِ مَا أُسْتَغْفَلُ بِالْمَکِیدَةِ، وَ لَا أُسْتَغْمَزُ بِالشَّدِیدَةِ.

به خدا سوگند، معاویه زیرکتر از من نیست، ولی او پیمان می­شکند و گناه می­کند، و اگر زشتی حیله و پیمان شکنی نبود من از همه زیرک­تر بودم، اما هر مکری گناهی است، و هر گناهی نوعی کفر و انکار است، در روز قیامت هر نیرنگ­بازی پرچم و نشانه ای دارد که با آن شناخته می­‌شود.

به خدا سوگند مکر و خدعه غافلگیرم نسازد و سختی­‌ها ناتوانم نگرداند.